One Lovely Blog Award

Dałam się wciągnąć w kolejny blogowy tasiemiec - cóż poradzić, że są tak wciągające? :)
Do One Lovely Blog Award zostałam nominowana przez Lenalee, Pannę_Indyviduum, Tirindeth, Taki jest świat, Carline i enedtil (mam nadzieję, że nikogo nie pominęłam). Nie spodziewałam się takiego zalewu, ale bardzo mi miło :D

Przypomnijmy zasady:

- napisz u siebie podziękowania i wklej link blogera, który cię nominował,

- napisz o sobie siedem rzeczy, 

- nominuj szesnaście innych, cudownych blogerów (nie można nominować osoby, która cię nominowała),

- napisz im komentarz, by dowiedzieli się o nagrodzie i nominacji. 

Przejdźmy zatem do kolejnych siedmiu sekretów z mojego żywota...

1. Jestem strasznie wrażliwa na swoim punkcie. Najchętniej zniknęłabym z tego świata, żeby nikt mnie nie oglądał i nie miał możliwości komentowania mojego wyglądu/zachowania/charakteru. Taki mały świr na własnym punkcie ;)

2. Robię za bibliotekę. Razem z mamą zgromadziłyśmy dość pokaźny księgozbiór, z którego korzysta coraz więcej osób: krewnych, znajomych, znajomych znajomych...

3. Chorobliwie dbam o książki. Niedawno mój kochany kot wskoczył mi na otwartą na kolanach książkę i zagiął kilka stron. Myślałam, że go za to uduszę ;] Na szczęście obeszło się bez rękoczynów, ale tego typu akcje działają na mnie jak czerwona płachta na byka.

4. Mam ściśle ustalone godziny posiłków. Bez względu na to, czy mam wolne, czy idę do szkoły, śniadanie, drugie śniadanie i obiadokolację zawsze jadam o tej samej porze. Wyjątek stanowią sytuacje ekstremalne, kiedy wstaję dużo wcześniej lub później niż zazwyczaj.

5. Moją zdecydowanie ulubioną potrawą są pierogi ruskie, ale od mniej więcej roku gustuję też w makaronach (z warzywami, owocami albo spaghetti) oraz potrawach ryżowych (z warzywami, kurczakiem, sosami słodko-kwaśnymi, owocami)... Już o naleśnikach z serem nie wspomnę... Ach, rozmarzyłam się:)

6. Jestem na tyle uzależniona od czytania, że nawet podczas jedzenia coś pochłaniam. Najczęściej gazetę z programem telewizyjnym (konkretnie opisy filmów) albo magazyny hobbystyczne. Półtora tygodnia temu mama wykopała ze strychu pokaźne segregatory z przepisami, i teraz to je pochłaniam (razem z realnym jedzeniem).

7. Żeby odejść od kulinarnych tematów... Słońce źle na mnie działa. Znaczy się, brzydko mnie opala. Zacznijmy od tego, że "smażę się" powoli. Do tego na czerwono. I na koniec, po około tygodniu, wszystko się ze mnie złuszcza... Tylko na ramionach mam już stałą opaleniznę, która nie schodzi :))

Długie konkursowe dywagacje zakończę listą 16 nominowanych blogów (alfabetycznie, wg nazwy bloga):

1 Books - Silence (Caroline Ratliff)

2 Charlotte12

3 czytając, słuchając, oglądając (saara)

4 Czytaj - żyj podwójnie (Cassin)

5 Książkowe zapiski (Heather)

6 Libraire (Klaudia Karolina)

7 Poczuj moc książek (Sylissima)

8 Poczytajmy razem (Przepowiednia)  

9 Pokój dusz (Yossa)

10 Recenzje (Dominika Anna)

11 "Recenzje" książek (sujeczka)

12 Recenzje książek (Lena173)

13 Secret Books (Kobra)

14 W książkach mieszkająca (Rudzielec)

15 wysypisko, czyli w s z y s t k o (Domi) 

16 *You can never have too many books* (Book Eater)

Jeszcze raz powiem, że kocham takie zabawy :) Problem pojawi się przy następnej okazji (jeśli się takowa nadarzy), bo już nie wiem, o czym by tu pisać xD

Pozdrawiam cieplutko~!

"Córka burzy" - Richelle Mead

Tytuł: Córka burzy (org. Storm Born)
Autor: Richelle Mead
Seria: Mroczny łabędź, #1 (org. Dark Swan)
Wydawnictwo: Amber
Data wydania: 8 kwietnia 2011 (premiera: sierpień 2008)
Ilość stron: 384

Richelle Mead jest znana dzięki przygodom wampirów oraz sukubów - nic jednak nie czytałam. Widząc w bibliotece kolejną jej książkę, pierwszy tom nowej serii, bez wahania sięgnęłam. „Na pewno będzie warto” myślałam.

Eugenie Markham, zwana też Othelie lub Czarnym Łabędziem, zajmuje się wypędzaniem duchów do Tamtego Świata oraz kontaktami z nimi. Pewnego dnia otrzymuje zlecenie sprowadzenia stamtąd nastoletniej Jasmine – porwanej w Halloween czternastoletniej dziewczynki. Początkowo nie chce się zgodzić, ale – poznawszy swoją przeszłość – zmienia zdanie. Po tamtej stronie poznaje wiele duchów i demonów, spośród których najważniejsi są Ezon (który porwał Jasmine) i Dorian (jego wróg, na którego pomoc liczy bohaterka). Także ziemski żywot Eugenie się zmienia: kobieta poznaje uroczego młodzieńca - czy otworzy się na miłość?

Początkowo fabuła zapowiadała się typowo: bohaterka przechodzi między światami, walczy z demonami, wreszcie – mniej lub bardziej – szczęśliwie odbija porwaną. Takie rozwiązanie może i jest banalne, przewidywalne, ale w pełni by mnie usatysfakcjonowało. Liczyłam na ciekawe, emocjonujące perypetie. Tymczasem otrzymałam...

Romans, nawet więcej: mocny erotyk. Na pierwszy plan wysuwa się dziwna przepowiednia, głosząca, że potomek Eugenie zdobędzie władzę nad obydwoma światami. Dlatego każdy demon chce ją zapłodnić. Chociaż do stosunków nie dochodzi często,  opisywane są one szczegółowo, drobiazgowo, brutalnie… To mnie zniesmaczyło.

Akcja toczy się szybko, co mogę zaliczyć do zalet. Gdyby nie nadmiar obowiązków, pochłonęłabym tę książkę w dwa dni, mimo niesmaku i idiotycznej fabuły. Pierwszoosobowa narracja w czasie przeszłym jeszcze dodaje dynamiki. Chwała autorce za to, że nie wgłębiała się w uczucia towarzyszące bohaterce podczas stosunków – nie strawiłabym (jakże często spotykanych) rozbudowanych metafor i porównań towarzyszącym tego typu scenom.

Także bohaterowie nie dostarczyli mi materiału na pozytywny akapit. Eugenie początkowo zdaje się być zupełnie normalna, poznawszy jednak ważniejsze osobistości Tamtego Świata, zaczyna fiksować. Pozostali także nie powalają – skrywają sekrety, później je ujawniają, czytelnik chwilę się dziwi, po czym przechodzi nad tym do porządku dziennego: ot, znowu „niespodziewany” zwrot akcji.

Córka burzy srodze mnie zawiodła. Oczekiwałam fantastyki, może urban fantasy, a dostałam powieść erotyczną. Gdyby nie ogromna ilość pozytywnych opinii, nie sięgnęłabym po kolejne książki pani Mead, ale renoma Akademii Wampirów nie pozwala mi przejść obok nich obojętnie. Ale dopiero za jakiś czas...

Ocena końcowa: 2/6

Polecam: fanom autorki; lubiącym erotyki

Wakacje

Witajcie!
Dzisiaj piszę tylko po to, żeby pochwalić się: wyjeżdżam nad morze na tydzień :) Przez ten czas oczywiście będę się zaczytywać w różnych książkach (mam fajny stosik), ale recenzji nie będę umieszczać... Do usłyszenia w przyszłą niedzielę!!

Wszystkim tym, którzy spędzą ten tydzień w domu (oraz w każdym innym miejscu, ale im w szczególności), życzę miłego wypoczynku

"The Iron Daughter" (Żelazna córka) - Julie Kagawa

Tytuł: Żelazna córka (org. The Iron Daughter)
Autor: Julie Kagawa
Seria: Żelazny Dwór, #2 (org. Iron Fey)
Wydawnictwo: Amber
Data wydania: ?? (premiera: sierpień 2010)
Ilość stron: ??

Żelazny król bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, stając się w moich oczach jedną z najlepszych (może nawet najlepszą) książek dla młodzieży. Drugiego tomu nie mogłam się doczekać, więc - tak jak "jedynkę" - przeczytałam go po angielsku.

Meghan Chase przebywa w Nigdynigdy. Nie dość że tęskni za domem i rodziną, to jeszcze Ash zachowuje się, jakby jej nie znał. Kończy się lato i czas panowania Dworu Lata, nadchodzi jesień i rządy Zimy. Król Oberon musi przekazać Berło Pór Roku w ręce królowej Mab. Niedługo po ceremonii, oczywiście na oczach naszej bohaterki, Berło zostaje skradzione. Zawistna władczyni dochodzi do wniosku, że winny jest Oberon, postanawia wypowiedzieć mu wojnę. Meghan jednak zna prawdę i chce zapobiec niepotrzebnemu rozlewowi krwi - postanawia odnaleźć artefakt.

Razem z szesnastoletnią dziewczyną wyruszamy w ekscytującą, szaloną podróż, w której całkiem istotną rolę pełni Królestwo Żelaza. Odwiedzamy nowe, ciekawe miejsca, nie tylko w Nigdynigdy, ale też w naszym świecie. Akcja utrzymuje szybkie tempo, podczas lektury nie sposób się nudzić. Czekają nas między innymi potyczki, wyścig z czasem, ucieczka oraz... bal. Taak, obowiązkowy element młodzieżówki musiał się pojawić, ale ma swoje (całkiem uzasadnione i logiczne) uzasadnienie.

Poszerza się także wachlarz bohaterów. Poznajemy choćby dwóch starszych braci Asha (z jakiegoś powodu to trio przywodziło mi na myśl braci z Mojego brata niedźwiedzia...) czy Leanansidhe, królową wygnańców. Powracają również starzy znajomi - co najlepsze, nikt cudownie nie wraca ze świata umarłych. Sami się przekonajcie, jaką rolę pełnią w historii - mogę tylko zdradzić, że właściwie wszyscy są ważni dla rozwoju fabuły.
Tak jak w przypadku Żelaznego króla, autorka nie ucieka od brutalności, momentami krew i cierpienie wręcz wylewają się ze stronic.
Za największy charakterologiczny mankament uznaję Asha. Nie chcę pisać dlaczego, żeby nie zdradzać szczegółów, ale w jego przypadku ilość zaskakujących zwrotów akcji jest zdecydowanie za duża. Czyżbym wyczuwała elementy wymuszonego grania na emocjach czytelników?

Ogromnym atutem tej historii jest lekki w odbiorze język, dzięki któremu jeszcze szybciej pochłaniamy kolejne rozdziały. Narratorką ponownie jest Meghan, mamy wgląd w jej myśli. Cieszy niewielka ilość "och"ów i "ach"ów, które bardzo mnie irytują w paranormalach.

Podsumowując, Żelazna córka to godna kontynuacja Żelaznego króla. Utrzymuje poziom, ekscytuje i wciąga, a przecież o to chodzi. Pani Kagawa umiejętnie połączyła szybką akcję, ciekawy i intrygujący pomysł oraz przekonujące, nastoletnie uczucie. Uważam, że nawet osoby "przejedzone" paranormalnymi romansami powinny skusić się na tę serię - na pewno nie zaszkodzi, może nawet poprawi trawienie ;)
Ocena końcowa: 6/6
Polecam: wszystkim (nawet niezbyt zagorzałym) fanom romansów paranormalnych oraz tym, którzy dopiero chcą zacząć z nimi przygodę

"Desires of the Dead" - Kimberly Derting

Tytuł: Desires of the Dead
Autor: Kimberly Derting
Seria: Ukryte, #2 (org. The Body Finder, #2)
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Data wydania: ?? (premiera: luty 2011)
Ilość stron: ??

Przed Wami, przedpremierowo, recenzja Desires of the Dead - kontynuacji książki Ukryte. Część pierwsza nie zachwyciła mnie, ale postanowiłam dać autorce szansę i sięgnąć po tom drugi. Czy słusznie?

Minęło kilka miesięcy, związek Violet i Jay'a kwitnie. Do ich szkoły dołączyło nowe rodzeństwo, wzbudzając sensację wśród młodzieży. Panna Ambrose nie interesuje się jednak Mike'iem i Megan Rosse - znajduje kolejne ciało. Jej zdolności wzbudzają zainteresowanie FBI, które próbuje nakłonić ją do współpracy. Dziewczyna musi uporać się jeszcze z problemami osobistymi: tajemniczym prześladowcą oraz Tą Trzecią, która zaczyna zastawiać sidła na ukochanego Jay'a...

Tym razem zacznę od bohaterów. Ich kreacja zasadniczo nie zmieniła się: Violet wciąż "emuje" (ma nad czym myśleć: czy warto wyjawiać swój sekret FBI, czy Jay ulegnie urokowi Tej Trzeciej, kto ją prześladuje), a Jay robi za kochanego, wiernego jak pies misia-przytulankę. Nie mogę nie zgodzić się z Chelsea (przyjaciółka Violet), która stwierdziła, że nie zdziwiłoby jej, gdyby Jay poprosił ją pewnego razu o tabletki na bóle menstruacyjne... Strasznie "babski" ten facet - wolę twardzieli. Tworzą dobraną parę: ona przewrażliwiona na swoim punkcie, on przewrażliwiony na jej punkcie. Dojrzeli jednak od części pierwszej - ich związek wkracza w nowy etap, pojawia się zazdrość...

Fabularnie jest jeszcze gorzej, niż było. Tutaj fabuła właściwie nie istnieje. Ciało znalezione na początku książki "znika", by pojawić się na końcu. Także tajemniczy prześladowca Violet, z którego perspektywy śledzimy część akcji, nie wzbudza takich emocji jak w Ukrytych, ponieważ na wstępie zaznacza, że interesuje go (ją) Jay - tak, to Ta Trzecia (za szybko poznajemy jej tożsamość - duży minus). Brak tu jakiegokolwiek napięcia, bohaterce nic nie zagraża z jej strony. Stronice opisują codzienność naszej parki, zmartwienia i rozterki Violet oraz życie rodzeństwa Rosse. Chyba nie będzie spoilerem, jeśli napiszę, że to właśnie z nimi związany jest najistotniejszy wątek, który i tak - niestety - nie porywa czytelnika.

Muszę jeszcze dopowiedzieć coś o romansie. Idealny związek Violet i Jay'a zostaje wystawiony na próbę, ale osoby, które przeczytały kilka powieści młodzieżowych, bez problemu domyślą się jego zakończenia.

Książkę czytało mi się jednak przyjemnie i szybko. Ogromna w tym zasługa języka: jedna z randek Violet i Jay'a została opisana tak pięknie, że niemal się zakochałam w scenerii... To chyba najlepszy element tej historii.

Cóż więcej mogę napisać... Desires of the Dead oceniam wyżej niż Ukryte dlatego, że nie miałam wobec nich wysokich oczekiwań. Wiedziałam już, że będzie to romans, nie kryminał. Liczyłam jednak na atmosferę tajemniczości, zagrożenia - tego mi tutaj brakuje. Miłość miłością, ale skoro autorka postanowiła "wejść" w kryminał, mogłaby się trochę bardziej postarać. Jeśli jednak spodobało Wam się Ukryte, także Desires of the Dead Was nie zawiedzie. Niepokoi mnie przedłużający się cykl (początkowo Ukryte miało być trylogią, ale zapowiedziano już tom czwarty), który postanawiam kontynuować. Wciąż w nadziei, że pani Derting czymś mnie pozytywnie zaskoczy.
Ocena końcowa: 3/6
Polecam: miłośnikom romansów; tym, którym spodobało się Ukryte
_____________________

A teraz czas na podsumowanie ankiety na książkę maja :)
Bezkonkurencyjna (17 głosów!) okazała się Ja, diablica autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk - cieszy mnie to, bo książka strrasznie mi się podobała. Mam nadzieję, że nie zawiodła (nie zawiedzie) także Was.

Na drugim miejscu (5 głosów) kolejna polska autorka, Ewa Białołęcka, i jej wiedźma.com.pl. Też niezwykle przyjemna lekturka
I na trzecim (3 głosy) Czyste szaleństwo - ciekawa jestem, czy przygody odważnej, sprzątającej amatorki rozwiązywania zagadek kryminalnych przypadną Wam do gustu.

Jak zwykle dziękuję za udział w ankiecie i już zachęcam do ankiety na książkę z czerwca (troszkę większy wybór lektur :))