Fantastyka młodzieżowa w pięknej oprawie graficznej. Szkoda, że treść niezbyt ciekawa.
Mehr jest półsierotą, nieślubną córką cesarskiego urzędnika. Jest cicha, na pozór pokorna i ma macochę, która robi co może, by zamienić jej życie w piekło. Ale, wbrew pozorom, to nie jest kolejna wersja baśni o Kopciuszku.
Bo Mehr ma też moc, którą odziedziczyła po wygnanej matce. W jej żyłach płynie pradawna magia, przekazywana z pokolenia na pokolenie od czasów, gdy bogowie stąpali po ziemi między ludźmi. I wcale nie jest pokorna.
Kiedy historia zatoczy koło a ludzka nienawiść sięgnie po krew Mehr, dziewczyna będzie musiała wykorzystać wszystkie swe zdolności, siłę woli i błyskotliwy umysł, by ratować swoje życie i przyszłość ukochanej, młodszej siostry.
W świecie, w którym cierpienie jest nieodłączną częścią życia, w którym nienawiść karmi ludzi niczym chleb a mówienie prawdy wiąże się z nieuchronnymi konsekwencjami, dziewczyna taka jak Mehr ma tylko dwie drogi: może wygrać albo umrzeć. Przy czym w drugim przypadku, nikt nie uroni po niej choćby jednej łzy.
Cesarstwo piasku zapowiadało się dobrze. Piękna oprawa zachęcała do zakupu, zarys fabularny także wydawał się obiecujący. Czytelnik trafia do fantastycznego, na pozór idealnego, świata. Obdarzona wyjątkowymi umiejętnościami Mehr wywodzi się z rasy tępionej na rozkaz cesarza. Opuszcza bezpieczne mury domu i wraz z Amunem, tajemniczym mistykiem, wyrusza w długą podróż przez pustynię, by trafić do świątyni, w której - być może - spotka swoje przeznaczenie.
Pomysł na tę historię wydawał się ciekawy - może nie oryginalny, ale przynajmniej ciekawy. Szybko okazało się jednak, że Autorka dużo miejsca poświęcała rzeczom niezbyt interesującym lub nieistotnym z punktu widzenia fabuły. Miałam wrażenie, że czytam o niczym. Bo mimo blisko pięciuset stron tekstu, nie czuję, bym dobrze znała świat przedstawiony. Powód, dla którego cesarz nienawidzi rasy Mehr, albo nie został do końca sprecyzowany, albo wspomniano go na tyle lakonicznie, że nie pozostał on w mojej pamięci. Burze - istotny element historii - są dla mnie jedynie nazwą, a nie zjawiskiem, jakie potrafię sobie wyobrazić. Dewa, nadnaturalne byty, także wydały mi się słabo nakreślone, dopiero pod koniec tomu ich obraz oraz stanowisko nieco bardziej wyklarowały się w mojej głowie. Relacja protagonistki z siostrą, choć szeroko opisywana na początku i co jakiś czas wspominana, w kontekście całej historii wypada blado. Relacja z Amunem rozwija się powoli, a poznajemy ją przede wszystkim przez myśli Mehr, a nie rozmowy czy zachowania tej dwójki względem siebie. W zbudowanej na odludziu świątyni niby coś się dzieje, ale te wydarzenia niemrawo pchają fabułę do przodu. Na czym więc upływa te pięćset stron?
Przede wszystkim na wewnętrznych rozważaniach Mehr. Dziewczyna zastanawia się nad swoim położeniem, snuje plany, myśli o swojej relacji z Amunem, oczekiwaniami którym muszą wspólnie sprostać. I nie zrozumcie mnie źle, wszystko to czyta się szybko, lekko i przyjemnie, mimo że Autorka trzyma się znanych w gatunku schematów, ale kiedy mniej więcej w połowie tomu zapytano mnie, o czym jest ta książka, nie bardzo miałam co odpowiedzieć. Pod koniec Cesarstwa piasku akcja wreszcie nabiera tempa, ale pewien dysonans pomiędzy liczbą stron a ilością istotnych wydarzeń pozostaje.
Nie podobała mi się kreacja głównego antagonisty Cesarstwa piasku. Towarzyszyło mi poczucie, że Autorka niesamowicie go przerysowuje i próbuje przekonać protagonistkę, a wraz z nią czytelnika, że jest to postać zła na wskroś, roztaczająca wokół siebie jedynie pozory dobroci i życzliwości. Na plus zaliczam próbę wyjaśnienia skrajnego zepsucia tego bohatera, nie zmienia ona jednak faktu, że nie podobała mi się jego kreacja.
Cesarstwo piasku miało całą pustynię potencjału, ostatecznie jednak rzeczywistość nie dorównała oczekiwaniom. Lektura mijała mi szybko i przyjemnie, ale wolałabym, żeby na blisko pięciuset stronach działo się nieco więcej. I choć zakończenie wydaje mi się zamknięte, a opis drugiego temu w ogóle nie powiązany z pierwszym, sięgnę po Krainę popiołu z nadzieją, że dostanę ciekawszą i bardziej dynamiczną historię.
Ocena końcowa: 4/6
Tytuł: Cesarstwo piasku (org. Empire of Sand)
Autor: Tasha Suri
Seria: Księgi Ambhy #1
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: 1 czerwca 2022 r. (premiera: listopad 2018)
Ilość stron: 495
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz