"Przywoływacz dusz" - Gail Z. Martin

Tytuł: Przywoływacz dusz (org. The Summoner)
Autor: Gail Z. Martin
Seria: Kroniki Czarnoksiężnika, #1 (Chronicles of the Necromanter)
Wydawnictwo: Dwójka bez sternika
Data wydania: 6 kwietnia 2011 r. (premiera: styczeń 2007)
Ilość stron: 576

Są książki, których znajomość jest niemal konieczna, by uważać się za prawdziwego fana pewnego gatunku. Postanowiłam sprawdzić, czy „świeża” na naszym rynku Gail Z. Martin i jej Przywoływacz dusz zaliczają się do tego zaszczytnego grona.

Martris Drayke jest drugi w kolejce do tronu. Od dzieciństwa jego babka szkoliła go w sztukach magicznych, młodzieniec widzi także duchy. Po zamachu stanu, w którym ginie jego ojciec i król, Tris z grupką przyjaciół musi opuścić zamek, by ocalić życie. Niebawem okazuje się, że babka nie uczyła go bez przyczyny – bowiem to Martris jest Przywoływaczem dusz, mogącym zapanować nad duszami zmarłych. Jednocześnie problemy ma księżniczka Kiara, której ojciec podupadł na zdrowiu – czy poradzi sobie z nowymi obowiązkami i czy uda jej się odnaleźć antidotum?

Autorka skonstruowała ciekawy i przekonujący świat. Fabuła porusza kilka ważnych wątków, chociaż zdecydowanie dominującym jest ucieczka (więc i epicka podróż) Trisa. Pani Martin szybko wprowadza czytelnika w akcję, dodając nową lokację lub postać, zatrzymuje się na moment i dopowiada kilka najistotniejszych faktów z nimi związanych. Wydarzenia śledzimy z perspektywy kilku najważniejszych postaci, dzięki czemu możemy podziwiać drobiazgowość uniwersum. Nie ukrywam, że znalazłam kilka elementów wtórnych, nawet oklepanych, ale nie umniejszają one przyjemności z czytania. Przeczytamy o wielkich bitwach, pasjonujących intrygach politycznych oraz poruszających miłościach – czyli to, co moja skromna osoba lubi najbardziej.

Bohaterowie są bardzo różnorodni, prezentują wiele światopoglądów. Poznajemy ich szybko i nie mylimy, mimo ich dużej ilości. Ucieszyło mnie, że wszystkie wybory bohaterów są logicznie umotywowane, nikt nie prowadzi długich pseudo-filozoficznych dywagacji o wadze życia i istocie śmierci. Postacie mają jasno wytyczone cele, których się trzymają. Może trochę „spłyca” to lekturę, ale równocześnie niezwykle ją ułatwia i uprzyjemnia.

Dużą zaletą – przynajmniej dla mnie – jest waga, jaką pani Martin przywiązuje do emocji bohaterów. Akcja i odczucia zajmują tyle samo miejsca: nie zanudzimy się rozlazłymi porównaniami ale i nie odniesiemy wrażenia, że postacie to bezduszne roboty.

Osobiście jestem oczarowana Przywoływaczem dusz. Autorka napisała wciągającą, przemyślaną i przyjemną w odbiorze powieść, którą czyta się jednym tchem. Wielkimi plusami recenzowanej książki są sympatyczni i realni bohaterowie, wartka akcja oraz lekki w odbiorze język. Myślę, że jeśli kolejne tomy utrzymają poziom „jedynki”, Gail Z. Martin ma szansę stać się jedną z najpopularniejszych autorek fantasy. Czego jej życzę, a Wam, drodzy Czytelnicy, szczerze zachęcam do lektury.
Ocena końcowa: 5+/6
Polecam: fantastom poszukującym porywającej lektury na kilka dni, szczególnie miłośnikom Brenta Weeksa