TOP 10 SECRETs

Zaproszona do zabawy przez Sylissimę, chętnie podzielę się 10 sekrecikami :)
1. Od dziecka kochałam książki.
Początkowo, kiedy jeszcze nie umiałam czytać, męczyłam rodziców i dziadków o czytanie na głos. Uczyłam się całych bajek na pamięć i później wytykałam wszystkie błędy :) Jeśli budziłam się w środku nocy, porywałam książkę z przepisami kuchni lwowskiej (do dziś ją mam) i "czytałam" z niej bajki o Kulfonie i Monice (pamiętacie jeszcze taką bajkę?).
Później poszłam do szkoły i książki poszły w "odstawkę". Fakt, troszkę czytałam, ale nigdy nie za dużo. Dopiero rok temu moja pasja z czasów dzieciństwa wróciła. Znalazłam Biblionetkę, założyłam sobie konto, później jeszcze na Lubimy Czytać. Co było przyczyną? Kuzyni! Stwierdzili, że mam strasznie dużo książek w pokoju (fakt - ale teraz jest jeszcze więcej) i chcieliby sobie pożyczyć coś fajnego. A ja stanęłam i stwierdziłam "Nie wiem, co jest fajne, bo jeszcze wielu nie czytałam...". Wstyd i hańba. Dlatego nadrabiam zaległości :)
Ale od samego początku nie trawię lektur. Na palcach jednej ręki policzę te obowiązkowe pozycje, które przeczytałam z przyjemnością. To smutne, że tyle (podobno) wartościowych książek jest tak beznadziejnych.

2. Bloga założyłam, żeby dzielić się swoimi wrażeniami z szerszą publiką. Liczę, że uda mi się poprawić mój styl oraz jakość pisania recenzji, żeby w przyszłości wygrywać nagrody książkowe XD Nie no, żartuję. Chcę po prostu doskonalić swój warsztat pisarski.

3. Po wakacjach idę do trzeciej klasy liceum. Chodzę do ogólniaka na profil matematyczno-informatyczno-francuski. Chociaż czasami marudzę, to w gruncie rzeczy uwielbiam moją klasę i szkołę.


4. Książki to moja wielka pasja, ale ostatnimi czasy zaczęłam też interesować się informatyką (stąd taki a nie inny profil) i kulturą Japonii. To ostatnie przerodziło się w naprawdę namiętną pasję, stąd mój dylemat, o którym w punkcie 6.

5. Mam bzika na punkcie nauki języków obcych. Płynnie mówię po angielsku, od początku liceum uczę się francuskiego w szkole (idzie mi to całkiem nieźle). Poza tym jeżdżę na japoński do oddalonego o 100km Krakowa (raz w tygodniu). Marzę o nauce jakiegoś języka nordyckiego.
Mam wielką awersję do niemieckiego. Miałam z nim kontakt przez 3 lata i zraziłam się do Patrizipów Zwai :/

6. Moja przyszłość jest wielką niewiadomą, nawet (a może szczególnie) dla mnie. Odrzuciłam swoje dziecinne marzenia o byciu aktorką, modelką, księżniczką. Myślę, że życie byłoby prostsze, gdyby ten ostatni zawód był dostępny.
Z jednej strony chciałabym pracować przy komputerach, ale ostatnimi czasy dość sporo osób kształci się na kierunkach informatycznych i zanim skończę naukę, może dla mnie pracy nie być. Z drugiej kusi mnie japonistyka - kierunek przyjemny, związany z moim hobby. Nie podoba mi się tylko konieczność napisania rozszerzonej matury z polskiego (i znajomości wielu lektur, filozofii). Zawsze mogę jednak zostać tłumaczem - do tego studiów nie trzeba (chyba), odpowiedni certyfikat mógłby wystarczyć.

7. Mam kota i psa. Psiak wabi się Alan i należy do rasy Alaskan Malamut (takie husky-podobne). Jest okropnie niedobry, ale taaki kochany *-*
Kot to zwykły dachowiec, bury i niezależny. Mati, bo tak się wabi, to mój chyba piętnasty futrzak. Po prostu nie mogę żyć bez tych czworonożnych kaloryferów.

8. Jestem bardzo nieśmiała, ale od początku liceum walczę ze sobą i otwieram się na świat. Z dobrym skutkiem, ale wciąż mogłoby być lepiej.

9. Na książki mogę wydawać duużo pieniędzy. Później pluję sobie w brodę, że mogłam kupić połowę, a resztę pożyczyć z biblioteki, ale... Obecność dużej ilości literatury w moim pokoju jakoś mnie odpręża. Mam to chyba po mamie.

10. Właściwie nie napisałam nic o rodzince. Cóż, nie mam rodzeństwa. Miałam być chłopcem. Mama jest z wykształcenia i zamiłowania ciastkarzem (też się troszkę szkolę w tym kierunku, ale tylko symbolicznie), ale pracuje w biurze. Ona także uwielbia czytać i - z tego co mówi - to ona podetknęła mi pierwsze książeczki.
Tata pracuje daleko od domu, przyjeżdża tylko na soboty. Czytania nie lubi i dziwi się, co my z mamą w tym widzimy. A my nie potrafimy uzasadnić naszego zamiłowania. Poza tym tata uważa, że jestem już za stara na bajki Disney'a - problem w tym, że nie ma chyba człowieka, który nie miałby sentymentu do chociaż jednej produkcji tego studia.

To chyba tyle^^ Recenzja będzie niedługo - obiecuję. W zabawie brali udział chyba wszyscy obserwowani przez mnie Blogerzy, ale jeśli Ty, Czytelniku, jeszcze nie zdradzałeś swoich tajemnica miałbyś na to ochotę, czuj się zaproszony :)